مهد کودک های ژاپن – قسمت دوم

قسمت اول درباره نحوه آموزش در مهدکودک های ژاپن نوشته شده بود. مربیان باید مدرک معتبر آموزش در مهدکودک را کسب کرده باشند تا بتوانند دراین مراکز به عنوان مربی رسمی مشغول به کار شوند. سیاست مهدکودک ها عدم آموزش کلاسیک و اجباری در مهدکودک هاست . البته می توان گفت کودکان در تمام لحظاتی که در مهدکودک هستند تحت آموزش ولی در قالب بازی هستند. از آموزش مسائل اجتماعی و عاطفی گرفته مثل همکاری های گروهی، برقراری روابط دوستانه و در عین حال حفظ حقوق شخصی خود، تا مسائل هنری و هوشی.
با توجه به اینکه ژاپن یک کشور صنعتی پیشرفته است، آنها دریافته اند که باید ابعاد و جوانب معنوی روح کوکان را حفظ کنند. برای همین یکی از مسائل بسیار مهم درباره دنیای کودکان در ژاپن، می توان گفت که کودکان ژاپن به تمام معنا در دنیای زیبای کودکانه زندگی می کنند در حالیکه شاید چنین دنیای کودکانه ای را در خیلی از نقاط دنیا نتوان یافت. یکی از حمایت کنندگان این دنیای کودکانه همین مهدکودک ها و کودکستان ها می باشند. طبیعی است که کودکان اگر در دوران کودکی کودک باشند می توانند در بزرگسالی بزرگسال باشند، در حالیکه در جوامعی که کودکان در دنیای بزرگسالان زندگی می کنند، تجربه نشان داده که متاسفانه در زمان بزرگسالی کودکی خواهند کرد!
یکی از ابعاد عاطفی که سعی می شود در دوران کودکی در ژاپن پرورش داده شود، بجز برقراری ارتباط بین کودکان، ایجاد احساس محبت به طبیعت مثل گیاهان و حیوانات است، برای مثال نگهداری گل و گیاه در محیط مهدکودک ها. در بعضی مهدکودک ها که حیاط بزرگتری دارند حتی از چند حیوان کوچک هم در حیاط مهدکودک نگهداری می کنند. حتی در بعضی مهدکودک ها سالی یکبار برنامه ای دارند به نام "باغ وحش سیار" که از باغ وحش چند حیوان اهلی را به مهدکودک می آورند مثل اسب، بز، گوسفند، خرگوش، جوجه، بچه گربه، سگ و ... به کودکان اجازه داده می شود که به این حیوانات سبزیجات و غذا بدهند. معمولا از روز قبل کودکان نان، هویج، کلم و ... را آماده می کنند و در نهایت شادی به حیوانات می دهند. به این ترتیب آنها با شکل عملی با حیوانات آشنا می شوند. شاید بتوان بطور خلاصه گفت بیشتر آموزش ها در سطح مهدکودک ها و یا دبستان ها به شکل عملی می باشد و برای همین بسیار جذاب و فراموش نشدنی هستند.



یک نکته جالب می تواند مقایسه بین کودکانی باشد که قبل از شروع دبستان به مهدکودک یا کودکستان رفته اند با کودکانی که به این مراکز نرفته اند. این مساله در هنگام ورود کودکان به دوران دبستان خودش را بیشتر نشان می دهد. با اینکه پارک های کوچک و متعددی در تمامی محله ها و نزدیک همه خانه ها در ژاپن دیده می شود و مادرانی که در خانه از کودکان خود مراقبت می کنند تقریبا هرروز کودک خود را برای بازی به این پارک ها می آورند، ولی به طور کلی دیده می شود که در نهایت کودکانی که بعد از پایان دوره مهدکودک وارد دبستان می شوند، خیلی راحت تر با محیط دبستان و به عبارت دیگر با زندگی اجتماعی در یک جامعه بزرگتر انس می گیرند و معمولا کودکان موفق تری هستند (البته متاسفانه من در اینجا از هیچ گونه آماری استفاده نکرده ام ولی صرفا تجربه شخصی خود را بازگو کردم).
از ورود کودکان به دبستان گفتم ولی قبل از آن باید به نکته دیگری اشاره کنم. در پایان دوره مهدکودک که مصادف با ورود کودکان به دبستان می باشد، مراسم فارغ التحصیلی از مهدکودک برگزار می شود که مراسمی بسیار رسمی است. مدیر، ناظم و تمامی مربیان مربوطه که همیشه بطور معمول با لباس های ورزشی مشغول انجام وظایفشان هستند، در این مراسم لباس های فرم رسمی پوشیده و والدین هم به همین ترتیب لباس رسمی به تن کرده و تقریبا همگی همراه با دوربین های عکاسی و فیلمبرداری در این مراسم حضور دارند. از همه مهمتر کودکان هستند که دختران پیراهن و پسران کت و شلوار پوشیده جلوه خاصی به این مراسم می دهند. این مراسم با عظمت خاصی برگزار می شود و با دریافت مدارک فارغ التحصیلی توسط تک تک کودکان از دست مدیر مهدکودک به پایان می رسد که فکر می کنم برای والدین کمتر از مراسم فارغ التحصیلی فرزندشان از دانشگاه نمی باشد.





به امید روزگار خوش و پیروز برای یکایک شما.

با تشکر از خانم رزا برای تهیه این مطلب.